Ein halv dag med opphaldsver..

…var det vi vart tildelt i går. Heldigvis klarte vi å nytta den «rette» halvdelen godt 🙂

Ann Irene ville på blåbærplukketur i Blådalen. Med øydelagt fot er det ein grei plass for slik aktivitet då det berre er til å gå utav bilen og byrja å plukka 🙂 Eg, for min del, ligg laaaaaaangt foran Ann Irene i løypa, og har allereie plukka min andel og har fått dei…

lagt på sprit (så no gledar eg meg allereie til jul 😉 ). I tillegg har eg…

…fylt opp frysaren med blåbærcupcackes 🙂

Men eg hadde ikkje noko betre å ta meg til i går, så eg vart med for turen sin del og for å vera nisteansvarleg 🙂

Vi køyrte fyrst litt sightseeing opp den «nye» vegen til Verthus. Her har vi berre vore til toppen før, men no køyrte vi vegen til endes for å sjå kor langt vi kom. Det var jo ikkje så veldig langt, eigentleg, og vi returnerte til denne fine..

…rasteplassen. Kan og brukast til modelloppdrag (både plassen og Ann Irene).

Det er veldig fint her oppe. Om dåke ser veldig godt etter, ser dåke og sikringshytta på andre sida av vatnet.

Noko blåbær, derimot, bugna det ikkje av her oppe, så då måtte vi køyra litt lenger ned i dalen igjen. Der fann vi ein skråning som…

….hadde meir enn nok blåbær på by på 🙂

Ann Irene satt i gang med å fylla boksen sin…

….eg skulle berre ha nok bær til å røra litt syltety 🙂

Eg hadde plukka dei bæra eg trong lenge før Ann Irene var ferdig med å plukka sine blåbær. Så medan ho fortsatte med plukkinga, sat eg i vegkanten og rørte syltety, for så å ta med meg nistekorga/frysebagen ned i elvekanten og gjera klart til eit betre måltid.