PĂ„ fredag pakka eg pikkpakket mitt og sat meg pĂ„ bĂ„ten frĂ„ Sunde til Bergen etter jobb. Det er sĂ„ lenge sidan eg har reist den vegen at eg treng ikkje eingong prĂžva Ă„ erindra kortid det skjedde sist…
Det vart ein fin bĂ„ttur i strĂ„lande ver, og vel framme bar eg pikkpakket mitt vidare opp til togstasjonen. Der fann eg dei to damene eg skulle tilbringa helga med – to gamle vener frĂ„ au pair tida mi i Innsbruckđ
I hine hĂ„rde dagar hadde vi knapt fĂ„tt koffertene innafor dĂžra fĂžr vi hadde snudd og reist ut pĂ„ by’n. No var vi nĂžgd med Ă„ benka oss rundt spisebordet til ho som bur i Bergen, eta god mat og drikke – medan vi sĂ„g i minnealbum đ Mykje lĂ„tt og lĂžye, og sjĂžlv med bileteprov, var det enkelte ting vi nekta plent pĂ„ at vi hadde vore med pĂ„ đ€Ł
Tida gjekk gysla fort, men til slutt kom vi oss til sengs – vi hadde tross alt tenkt Ă„ gĂ„ opp pĂ„ Ulriken pĂ„ lĂžrdag.
Etter ein god frukost dagen derpĂ„, var vi klar for Ă„ ta ut pĂ„ tur. Eller klar og klar…Vi fĂ„r vel kalla ein spade ein spade – eg var ein smule redusert etter kvelden fĂžr. Eg skal ikke skriva sĂ„ mykje anna enn at hvis den som skal miksa ein Aperol Spritz stĂ„r pĂ„ kjĂžkenet og ropar «Det var kun plass til Aperol og Prosecco i glaset» bĂžr varsellampene koma pĂ„. Du bĂžr i allefall ikkje ropa tilbake «Det gĂ„r sikkert heilt fint!»
Men eg var jo hverken dĂžd eller sengeliggjande, sĂ„ ut pĂ„ tur bar det đ
Usikker pÄ kva det heiter der vi starta turen, men vi parkerte litt nedanfor Montana Vandreheim. DerifrÄ gjekk vi litt opp gata og kom inn pÄ ein grusveg.
Etappen pĂ„ grusvegen gjekk greit – det var stort sett ein slak etappe med nokre korte, bratte oppoverbakker …
…..men sĂ„ skulle vi over pĂ„ Oppstemten – og det er trapper, med mange trappetrinn, veldig mange trappetrinn, veeeeeeeldig mange trappetrinn đ€Ł 1333, for Ă„ vera nĂžyaktig..
Dette er sjĂžlvsagt laga av sherpaer, og dei har gjort ein kjempejobb – det er SĂ flott laga til đEg veit ikkje kor mange Ă„r dei har brukt, men det var merka 2016 ein plass og 2017 lenger oppe.
Men vi skulle jo ikkje berre beundra trappene – vi skulle og gĂ„ dei opp. Eg trur ikkje eg hadde gĂ„tt sĂ„ mange av dei 1333 trappetrinna fĂžr eg syntes det var tungt đ€Ł Dama frĂ„ GjĂžvik med ein halvmeter kortare bein enn oss to andre, forsvann oppover som om ho aldri hadde gjort noko anna. Dama frĂ„ Bergen haldt nesten fylgje oppover. Eg kom pesande etter og sĂ„g med lengsel pĂ„ Perle og Bruse nĂ„r eg fekk dei i augesyn no og dĂ„ đ Eg er forresten usikker pĂ„ om dei nye gondolbane har desse gamle namna?
Det gjekk sakte, men sikkert oppover. Eg hĂ„pa det sĂ„g ut som om eg hadde ein stor, tung sekk pĂ„ ryggen – i verkelegheita vog den sikkert knappe 1kg…
Det var omtrent her, medan eg krĂžka meg oppover med tunga slepande langs trappetrinna og svetten skvatt rundt meg, att eg nett lyfta pĂ„ eit augnelok og sĂ„g rett pĂ„ ein uskedeling! Eg fekk meg ein liten pust i bakken der, og det er jo greit at nokon kan gĂ„ god for at eg faktisk har gĂ„tt opp trappene til Ulriken đ
No byrja jo den sĂ„kalla Motstanden, men den var jo lettast – fĂ„ for her var det rekkverk ein kun dra seg oppetter đđ
Endeleg kom vi oss opp og kunne nyta utsikten over Bergen by…
Ein liten tur inn i kafeen for Ă„ handla litt niste, og der traff eg resten av familien frĂ„ Uskedalen đ Det var ei lukka at eg byrja turen sĂ„ tidleg at eg kom opp fĂžr dei – slik at ikkje dei hadde mĂ„tta plukka meg med under armen sĂ„nn halvvegs nede i bakken đ€Łđ€Ł
Vi hadde bestemt at det vart for bratt for knea Ä gÄ nedatt trappene, og at vi heller skulle gÄ ein liten rundtur pÄ sti nedatt.
Damene fniste og lo nĂ„r eg kom ut frĂ„ kafeen – dei hadde visstnok kjĂžpt ein hemmelegheit dei skulle dra fram nĂ„r vi kom litt nedover fjellet. Snart kom vi jo nedover fjellet, og dei bestemte seg for at det var pĂ„ tide Ă„ dra hemmelegheiten fram… Dei var SĂ nĂžgd med seg sjĂžlv nĂ„r dei drog fram ein pose Vikingsnacks – altsĂ„ pĂžlse laga av kval- og svinekjĂžt!! «Er dette hemmelegheiten??» «DĂ„ke har kjĂžp pĂžlse laga av kval og svin til ei som ikkje et sjĂžmat og knapt noko kjĂžt??» No er det heldigvis ikkje noko religion eller miljĂžhensyn som ligg bak dette valget, sĂ„ sĂ„leis var det heilt innafor Ă„ smaka. Og akkurat her oppe i tynn fjelluft (đ€Ł) fekk eg det for meg at ein pĂžlsebit fekk eg no prĂžva. Kroppen var jo allereie uggen etter kvelden fĂžr, sĂ„ litt frĂ„ eller til gjorde vel ingentingđ€Ł Det smaka som ei vanleg fĂ„repĂžlsa (tok dĂ„ke han? Kval- og svinepĂžlse smaka som fĂ„repĂžlse..), sĂ„ sĂ„nn sett var det heilt ok, men det var nok med den eine biten for meg đ Eg sat meg heller ned og Ă„t det veganske rundstykker eg hadde kjĂžpt. Det var veldig godt, og kan anbefalast đ
Godt nĂžgd med turen, reiste vi tilbake til leiligheita og….
anitasboble 