Det var heilt stille. SnĂžen lĂ„g urĂžrt i skogsvegen som snodde seg oppetter fjellia. Grantrea, som for fĂ„ dagar sidan var tynga av snĂž, stod igjen strake og grĂžne. BrĂ„tt vart stillheita broten…
… av ei sakte, men forholdvis jamn subbing.
«Subb, subb – subb, subb». Lengre og lengre opp fjellsida kom denne subbinga. Etterkvart, eller eigentleg ganske med eingong, vart denne subbinga akkompagnert av hĂžg pusting og pesing..
Starten pÄ Ärets PÄskekrim, eller A. EnÊs som kavar seg pÄ ski opp skogsvegen pÄ KjÊrland??
Kunne fort vore begge deler, men det var nok det siste đ I dag bestemte eg nemleg at eg skulle gĂ„ opp skogsvegen og pĂ„ ski inn mot Mannsvatnet.
Eg starta med stor iver, men mÄtte kapitulera ganske raskt. Kortfellene, som vanlegvis er nok til Ä fÄ meg opp ein bakke, kom rett og slett til kort i dag.
I motsetnad til kortfellene, hang langfellene som lim pĂ„ underlaget i dag – derav subbinga. Det var ikkje antydning til skli, sĂ„ eg mĂ„tte skubba beina framover.
Eg mĂ„ vel vedgĂ„ at det mest sansynleg hadde gĂ„tt raskare Ă„ ta av seg skia og gĂ„tt til fots i dag, men eg var no eingong pĂ„ skitur…
Om ikkje det gjekk raskt, sĂ„ seig eg i allefall pĂ„ opp đ
Eg slo av ein prat med alle eg traff som var pĂ„ veg ned skogsvegen i dag, og alle sa det blas ein iskald vind oppe pĂ„ fjellet. Det stemte…
No var jo planen min Ă„ gĂ„ mot Mannsvatnet i flott solskin đđ Den planen funka forsĂ„vidt, men nokon varme frĂ„ sola kunne eg berre glĂžyma – eg fekk jo vinden rett mot meg! Likevel, inntulla som eg var, var det ikkje sĂ„ ille.
Det gjekk eit scooterspor over fjellet. Eg prĂžvde Ă„ trĂ„kka eige spor eit lite stykke, men pitla meg bort i scootersporet igjen. Det var for variable forhold utanfor – snĂžen bar nokre stader, men ikkje andre.
Det vart hit og ikkje lenger i dag. Eg fant det ikkje naudsynt Ă„ gĂ„ heilt bort til Mannsvatnet – det var uansett for kaldt til Ă„ setja seg ned Ă„ ta pause. I tillegg var eg no dritlei Ă„ subba meg fram pĂ„ langfellene. Eg hadde jo sĂ„ langt ikkje hatt eit sklitak. Med fare for Ă„ fĂ„ naglebit, reiv eg dei no av og klistra pĂ„ kortfellene igjen…
Nu blei det skitur slik skitur skal vera – eg sklei framover! Sekken pĂ„ ryggen skjerma meg for medvinden, sĂ„ no var det heller ikkje sĂ„ kaldt đ
Eg tok ikkje sjansen pÄ Ä stÄ pÄ skia nedatt skogsvegen. Det hadde vel kanskje gÄtt bra om eg gadd skifta feller eingong til, men det gjorde eg ikkje. Eg var nÞgd med skituren no, sÄ det var greit Ä ta skia i armane og gÄ pÄ beina ned. At eg hadde sekk med feste til skia pÄ sidene, tenkte eg ikkje pÄ fÞr eg var komen sÄ langt ned att eg sÄg bilen..
Ok, dette var nok ikkje den lettaste og kjekkaste skituren eg har hatt – men god trim var det đ Og kroppen har absolutt ikkje vondt av Ă„ slita litt. NĂ„r eg tenkjer meg om sĂ„ hadde det sikkert ikkje vore sĂ„ slitsom Ă„ subba pĂ„ ski opp fjellsida hvis eg hadde trimma kroppen litt meir đ
Godt med alt som er gjort tenkjer eg, her eg no sit i sofaen og synes eg fortjener bĂ„de chips og cola đ
anitasboble 